کشاندن بازی به زمین خشونت به نفع مردم نیست

تا اینجای بازی به نفع جنبش سبز و مردم است. دیکتاتور و عواملش به شدت از موضع ترس و ضعف برخورد می کنند. پشت ماسک قلدر مآبی شان دندان هایشان از ترس به هم کلید شده است. و هرچه بیشتر بترسند بیشتر ادای قلدرها را درخواهند آورد، این بسیار طبیعی است. اما جنبش سبز هم مثل همه جنبش های اجتماعی بی نقص نیست. وجود تنوع زیاد بین سبزها از یک طرف امر مثبتی است (برتری عددی)، ولی از طرف دیگر می تواند پاشنه آشیل جنبش سبز هم باشد.
این را می نویسم چون در آستانه چهارشنبه سوری صحبت هایی در مورد استفاده از خشونت و به آتش کشیدن موسسات دولتی و نظامی می شود. خشونت همان پاشنه آشیل جنبش سبز است. خشونت زمینی است که بازی در آن در دراز مدت کفه ترازو را به نفع دیکتاتور خواهد چرخاند. اجازه بدهیم خودشان از سر استیصال و ترس به اماکن عمومی حمله ببرند. در موارد گذشته هم هرگاه از این راه رفتند به ضرر خودشان تمام شد و نتوانستند بدنه جامعه را قانع کنند که سبزها خشونت طلب هستند. به خیابان بیاییم و با شدت اعتراض کنیم، اما اگر پا به زمین خشونت بگذاریم ناخواسته بیشتر از هر کس دیگری به دیکتاتور خدمت کرده ایم. و از انقلاب قبلی خود بیاموزیم که از دل خشونت جامعه ای دموکراتیک بیرون نخواهد آمد. در حقیقت تمرین دموکراسی واقعی یعنی پایبند ماندن به ارزش هایی که می خواهیم در آینده شاهد آن باشیم: صلح و عدم خشونت.