یک هفته تا ۲۵ بهمن ماه مانده است. یک هفته همدلی و آگاهی برای ایرانیان. یک هفته زجر و وحشت برای دیکتاتور و عمله ساندیسی. آقایان هر وقت چهار ستون کاخ فرعونی شان می لرزد جهاز هاضمه شان به دشمن دشمن می افتد. چنگ می اندازند به ریسمان صهیونیزم و استکبار، ترور می کنند، تفرقه افکنی می کنند و مثل سعید الصحاف عراقی می گویند: کی؟ کجا؟ کو؟ ذات فتنه گرشان عیان می شود اما با وقاحت آن را به ملتی شریف نسبت می دهند.
راهپیمائی به جای خود. اما از این یک هفته نیز غافل نشوید. بنشینید و ببینید چطور دست و پا می زنند تا وحشت و تفرقه بیافرینند. شاهد باشید که چطورشعله های شیطان صفتی از هفت سوراخ بدن پنهان زیر خرقه هایشان زبانه می کشد. فقط یک روح شیطانی می تواند با این استادی رشته های زر و زور و تزویر را به هم ببافد تا مانع از عدالت خواهی یک ملت شود. شاهد باشید و البته هوشیار. عصای تفرقه افکنی یک سر دوم دارد که در بین ماست. چشم هایمان باز باشد.
بهتان مگوی
که آفتاب را با ظلمت نبردی در میان است.
آفتاب از حضور ظلمت دل تنگ نیست با ظلمت در جنگ نیست.
ظلمت را به نبرد آهنگ نیست،
چندان که آفتاب تیغ بر کشد/ او را مجال درنگ نیست.
همین بس که یاری ش مدهی
سواری ش مدهی
- احمد شاملو
بهتان مگوی
که آفتاب را با ظلمت نبردی در میان است.
آفتاب از حضور ظلمت دل تنگ نیست با ظلمت در جنگ نیست.
ظلمت را به نبرد آهنگ نیست،
چندان که آفتاب تیغ بر کشد/ او را مجال درنگ نیست.
همین بس که یاری ش مدهی
سواری ش مدهی
- احمد شاملو
